مولای من، ای سبزترین بهار هستی...!

بیا که دل آسمانیم سخت تنگ آمدن توست.

بیا که آسمانیان غریب مانده اند.

بیا که بی تو زمین تنگ است و آسمان دلتنگ...!

ای کشتی نجات اگر تو نیایی آسمان دلمان گرفته خواهد بود

و داغ عصرهای آدینه هر هفته بر دلهایمان سنگینی خواهد کرد.

ای مهربان من اگر تو نیایی حیات بوی ماندن نخواهد داشت

و زنده بودن بوی زندگی نخواهد داد.

ای مهربان ترین منجی موعود...!

چاره مان فقط به دعای توست. مولای من...!

عاشقانه تو را دوست می دارم...!

بیا که در انتظارت در هر لحظه شعر انتظار را می سرایم :

همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی .  .  .

اینجا رادیو «دل» است .صدای مرا از اعماق قلبـــــــم میشنوید .